Play

Kanina lang ay nanood ako nang play.. At habang naka upo ako kasama nang ilang college friends ko at nanonood hindi ko mapigilan ang sarili na ma alala ang mga panahon noong high school ako.. tuwing may play feast...Mga panahon na gumagawa ako nang sound effects.. yung time na nag pra-practice sila para sa play.At Habang naka upo at nanonood I can't help but to compare.. Yes magaling ang mga umaarte pero hindi ko mapigilan na icompara sila sa play na nagawa naming mga HIghschool noon.. Habang nanonood kasi ako sa tingin ko mas marami pang magagaling na play akong na panood noong highschool kesa sa napanood ko.. Sa Last part nang play habang kinakasal yung taong mahal niya na para siyang nababaliw meron akong biglang naalala yung part nung play namin nung 4th year... yung 1st transformation ni Dr. Jekyll... Kahit na ilang beses ko na nakita yung sa practice kinilabutan ako nung napanood ko na yun on stage .. at para sa akin one of the outstanding performance yun parang gusto kong mag tatalon noon.. Hindi lang ako ang nakaramdam noon kung hindi lahat nang naroroon.. napa tayo pa nga ang principal namin noon at pumapalakpak.. kita ko iyon dahil nasa likod ako doing my job as musical diirector..Pero yung dun sa babae wala akong maramdaman, kulang.. But then alam ko na may igagaling pa sila.. Habang na nonood din tinanong ko ang sarili ko kung kelan kaya ulit ako makakasama sa ganung production..kelan kaya ulit ang play.. kelan kaya ulit ako gagawa nanang mga sound effects.. Kelan kaya.. Ang Dr. Jekyll and Mr. Hyde na ba ang huli.. haist...

Un-expected blog

Yeah unexpected blog.. hindi ko naman kasing plinano na mag sulat ngayon o mamaya o bukas sa dami nang ginagawa... Pero nang makita ko ang picture ko noong Highschool bigla akong nag karoon nang gusto na mag sulat.. Wala lang nakakatuwa lang... Kung paano na ibabalik nang mga picture ang mga alaala na unti unti nang nawawala sa isip ko... Kung paano rin na ibabalik nito ang mga masasayang alaala, mga tawanan, mga kalokohang di paawat at mga alaalang nag hubog sa akin upang maging sino ako ngayon..
Nakaktuwa... dahil sa dami nang mga ginagwa ko... nakakimutan ko na ang ilan.. But thanks to those picture unti unti ko nanaman naaalala ang lahat.. Ma Mimiss ko nanaman ang lahat.. muli nanaman akong hihiling sa langit na sana makita ko na ulit ang mga taong sobrang importante sa buhay ko.. mga tao na nag sisilbing kasiyahan ko.. yun bang makasama at makita ko lang sila masaya na ako... Pero kailangan mang yari ang lahat.. kailangan mag kalayo layo.. para masubok kung gaano ka tatag ang samahan, kung sino ang may mahinang paniniwala... Alam kong darating oras na muli kaming mag kikita.. alam ko darating yun.. Pero sa ngayon.. Kelangan lang munang ayusin ang mga bagay bagay sa sarili namin para pag nag kita kita kami mas magiging masaya.. dahil maraming kwento... :D